“Het doet maar even pijn. Dan tellen we allebei hardop tot vijf. Oke?” Maila knikt. Terwijl we tot vijf tellen haalt de arts wat uit haar oor. Daar is de boosdoener van haar oorpijn.
We zitten in een klein kamertje met blauwe muren, de deur is een gordijn en voor ons zit de KNO arts van Baratpur. Onder de onderzoekstafel staat een weegschaal van 40 jaar geleden. Hij heeft zo’n rond ding op z’n voorhoofd waarvan je zou kunnen vermoeden dat het uit een ouderwets, speelgoed dokterssetje komt. Het enige wat herkenbaar is is het lampje waarmee hij in Maila’s oor schijnt. Ze heeft al twee dagen pijn aan haar linkeroor en het ziet er aan de binnenkant ook niet zo fris uit. “It’s a tick.” zegt hij. Verstond ik dat goed? “Sorry, can you repeat that?” stamel ik. “It’s a tick, an insect.” Ik werd even stil. Een split second moet ik denken aan al die horrorverhalen van insecten die in lichaamsholten kruipen. Gatver. Een teek in je oor.
Twee minuten later staan we weer buiten met een tasje aan medicijnen, een bonnetje van omgerekend acht euro en een geschrokken moeder. Na onze jeepsafari heb ik op teken gecontroleerd, maar niet in het oor. Hoe bedenk je dat?
We zijn in Chitwan, het oudste National Park in Nepal. Het is ongeveer net zo groot als ¼ van Nederland en opgericht in 1973. Hordes toeristen en Nepalezen komen hier om op jeepsafari te gaan. Een Nepalees equivalent van de Afrikaanse safari, waarbij de big five er iets anders uitziet: neushoorn, krokodil, tijger, olifant en beer. Het is niet het meest optimale seizoen, het gras in de jungle (i.p.v. de savanne) staat zó hoog dat een olifant er makkelijk verstoppertje in kan doen. Maar ja, wie weet hebben we geluk! Of pech. Maar da’s een ander blog…
Een hele dag hebben we er voor uitgetrokken, samen met nog twee gezellige Nederlandse dames die we in onze lodge zijn tegengekomen. Maila kruipt in de jeep naast Karin alsof ze haar al jaren kent en Terra kletst wat af met Marielle over haar school en vriendinnen. Marielle komt namelijk uit Groesbeek, een dorp verderop van ons huis in Nederland.
Eerst met een bootje de krokodillenrivier over om daarna acht uur lang de jungle te verkennen, dat is het idee. Al gauw spotten we de eerste apen. Daarna volgen hertjes, vogels en een wild zwijn, maar de neushoorns lijken niet thuis te zijn. Het geeft allemaal niet. Lekker buiten zijn, beetje loeren, kletsen over Groesbeek en een smerige bloedzuiger observeren. Ineens stuiten we op een levend fossiel: een neushoorn! Wat een idioot en prachtig beest is dat; oren net als konijnen, kleine oogjes, een lijf als een dikke boomstam, korte pootjes, bijna blind en een huid die eruitziet alsof het opgestroopt beton is. Maar ze kunnen wel 55 km/u rennen! Een wonderlijke creatie van moeder natuur.
Uiteindelijk zien we vier neushoorns, veel ander klein grut en een fantastische leguaan die half uit een boom hangt. De rest van zijn lijf zit in de holte van de boom en het schijnt dat hij er uit komt om z’n lijf iets op te laten warmen.
Om half zes zitten we verkleumd terug in de wiebelboot over de krokodillenrivier, warmen ons daarna op aan een kampvuur, verorberen we ‘dal bhat’ (Nepalese linzencurry) en kruipen vroeg onder de wol. Inclusief stiekeme oorbewoner.
Morgen gaat onze reis weer verder. Bijna een week hebben we hier geluierd. In de grote tuin van onze schitterende lodge hebben Terra en Maila gerend, tikkertje gespeeld in het speelhuis, geschommeld, Engels geleerd, Amerikaanse vriendinnen gemaakt, uren ‘ouderwetsje’ gespeeld (wat dat ook moge zijn), het kampvuur opgepookt, schoolwerk gedaan, vlinders geteld, en lekker genikst in de hangmatten. Zes nachten, zeven dagen ultiem relaxen. Heerlijk. De kilo’s die er bij mij af waren door de trekking zitten er allemaal weer aan. Ruud heeft twee boeken uit. Tijd om verder te gaan. Kathmandu? Check. Trekking? Check.
Safari? Tick in the box.
Gezin op wereldreis 
Oh ja, op safari en dan de kleine kruipbeestjes niet leuk vinden… goed dat de teek eruit is! En blijf (ook na maanden) regelmatig kijken of er geen rare kringen ontstaan… sorry, ik ben teekalert.
Veel plezier!
LikeGeliked door 1 persoon
Het blijft leuk om jullie dagelijkse levensgebeurtenissen te lezen, al zijn het voor jullie niet altijd de fijnste ervaringen. Hoe is het Maila? Alweer een beetje beter. Ik hoop dat je er geen last meer van hebt. Je kunt beter een Olifant hebben dan zo’n kleine vervelende teek. Die past niet in je oor.
Goed dat jullie even wat rust genomen hebben. Je krijgt heel wat nieuwe beelden op je netvlies en het moet niet te veel in één keer worden , anders kun je niet meer genieten.
De plaatjes zijn weer mooi.
Sinterklaas is weer in het land. Hij voelt er niet veel voor om naar Nepal te gaan. Misschien stuurt hij nog een Piet die richting op. Je weet maar nooit.
Veel plezier op jullie verdere reis.
Groetjes Paulien en Ton
LikeGeliked door 1 persoon
Spannend een jungletocht en dieren spotten.
Wat een belevenissen maken jullie mee.
Zeker met Maila ,hoop dat het beter met haar gaat. En jullie van de schrik zijn bekomen.
Goed dat jullie een relax weekje hebben gehad. Heerlijk niksen,lezen,spelen,ouderwetsje doen.
Inmiddels hebben jullie misschien weer genoeg kracht en zin om verder te trekken.liefs van ons . Gody &Elly
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig om jullie verhalen te lezen!
Ik kwam ooit een keer terug uit Nepal met een teek achter m’n oor, maar erin lijkt me echt niet lekker.
Gaan jullie vanuit Kathmandu nog naar Bhaktapur?
Mochten jullie dan in Shiva Guesthouse komen, doe ze dan vooral de groeten.
En wie weet, willen ze jullie wel even naar Chandra Handicrafts brengen.
Hartelijke groet van Ria (moeder van Mathilde) van der Weerd
LikeGeliked door 1 persoon
Terwijl ik dit schrijf zitten we in Bhaktapur. Bedankt voor je tips! Ik ga ze zeker de groeten doen en naar vragen. Lijkt me bijzonder. Mocht je nog meer tips of contacten hebben, dan hoor ik het graag!
LikeLike
Je kunt ook nog bij Shiva vragen of ze je in contact kunnen brengen met Chudamani (‘Soedamani’). Hij heeft veel contact met een schooltje voor dubbelgehandicapte kinderen. Alleen is het nu weekend daar (vrije zaterdag), dus dan zijn de scholen dicht.
Shradha, de dochter van Sanu (eigenaar Chandra Handicrafts) werkt ook in een organisatie waar gehandicapten een kans krijgen: schooltje, houtsnijwerk, pottenbakken, breien, winkeltje runnen…
Verder hebben ze bij Shiva vast ook wel ideeën, Naresh is altijd erg behulpzaam.
Waar overnachten jullie?
LikeLike
We overnachten bij Welcome Heritage Inn. We hebben vandaag gegeten bij Shiva en ik heb ze de hartelijke groeten gedaan. En je krijgt heel veel groeten terug! 🙂 Ik ga morgen even terug om te vragen wat er zondag nog mogelijk is voordat we naar Nargarkot gaan. Dank voor het meedenken!
LikeLike
Mooi geschreven, ik leef met jullie mee. Geniet ervan samen!
Dikke knuffel vanuit Nederland!
Liefs Leonie
ps. Ik heb sinds het lezen van de blog verschrikkelijke jeuk in mijn linkeroor;)
LikeLike
Ik in mijn neus 🙂
LikeLike
Veel plezier met jullie verdere belevenissen. Leuk om jullie te volgen op jullie avonturen.
Groetjes, Sandra van de overblijf
LikeLike
Dank je Sandra!
LikeLike
Wat een prachtige verhalen en mooie indrukken. Veel groeten uit Nijmegen, ook van de hockeymeiden. Hopelijk gaat het goed met Maila !
LikeGeliked door 1 persoon